ఋతు సంధి....Seasons...Entwine

ఋతువులు ఆరే ... ప్రస్తారణలు ఎన్నో ... కాలం మారి కాలం వస్తుంది ...season after season...that's the way of life. కానీ కాలం మారక ముందే ...I mean ఒక season పూర్తి కాక ముందే ఇంకో season overlap అవడం, అసలంటూ ఎన్ని ఋతువులో మరిపించేస్తుంది ...
అది శాస్త్రీయ పరమైన కారణమో ... ప్రకృతి వైపరీత్యమో ... మనిషి మేధస్సుకి అంతుచిక్కని మరే సృష్టి రహస్యమో... ఏదైనా ... కాలం మారక ముందే రాబోయే కాలం ఎన్నో సూచనలిస్తుంది.

Season to season transition time ...I feel its very interesting to observe. పరిశీలిస్తే జీవితం కూడా ఇలాగే ఉంటుంది. Season after season...cycle repeats

ఇంతకీ ఈ ఉపోద్ఘాతం ఎందుకంటే ... 

Just a while ago...suddenly I woke up from my sleep filled with perplexed and unfathomable dreams ...and checked my phone ( off-late this is the way to know the time and not looking at clock :) at least for me )...its 2.45 AM December the 1st. Good Lord...the last month of the year...here it comes. 2014 is finally about to end in 31 days. I am excited this year more than any other years in my life to see the year end and really looking forward for 2015. 

ఈ ఆలోచన రాగానే నా నిద్ర ఎగిరిపోయింది. ఈ ఆలోచన చిన్న భయంతో పాటు ఒక కొత్త ఆశని కూడా ఇచ్చింది. రేపు ఏంటని ఆలోచిస్తే , ఎలా ఉంటుందో ఊహిస్తే ... ఏదో ఆరాటం , తెలియని ఉత్సాహం , తప్పించుకోలేని కలవరం.. అన్నీ కలిసిన అనుభూతి. 

As I walked into my living room picking up my laptop and settling in the couch...I grabbed the throw my kids left there last night. Wintery touch ... I thought while pulling it over to cover my legs as I sit back. The cold air and the very thought of winter and December prompted me to write this blog post...

So, continuing back on season transition, I feel like I am in one such transition phases in life.

గడిచిపోయిన సంవత్సరం నేను పొందిందేంటి , పోగొట్టుకున్నదేంటి అని ఒకొక్కరం ఆలోచిస్తే ఎవరికైనా ఒక చిట్టా తయారవుతుంది. ఒకో సారి ఈ ఆలోచన గడిచిన సంవత్సరంలోనే ఆగి పోదు ...  గతించిన జీవితంలోకి కూడా తొంగి చూస్తుంది. Successes, failures, lessons learned, friends earned, relations built, memories treasured what not...walking down that lane we perhaps end up in a very complicated wreath of thoughts. Just as one season unwinds into another, life entwines into phase after phase; each phase leaving us with tons of lessons as it unfolds. As humans we survive on HOPE....collecting the memories and treasuring them, we move into the next phase looking forward for another treasure hunt ...

పగలు తర్వాత రాత్రి లాగా , చీకటి తర్వాత వెలుతురు లాగా , కష్టం తర్వాత సుఖం is like ...season after

season...seasons repeat. శరత్తులో రంగులు మారి , ఆకులో పువ్వులో మర్చిపోయేలా చేస్తుంది ప్రకృతి, ఆ ఆకులన్నీ శిశిరంలో నేల రాలి మోడువారిన చెట్టు, మళ్లీ వసంతంలో కొత్త చిగుర్లతో పలకరిస్తుంటే ఎంత ఆనందం ఉంటుందో , చీకటి తర్వాత వెలుతుర్ని చూస్తే అంతే ఆనందం ఉంటుంది. గెలుపు తర్వాత గెలుపు ఎంత కిక్ ఇస్తుందో చెప్పలేను కానీ , ఓటమి తర్వాత గెలుపు రుచే వేరు.

2014 చాలా రకాలుగా గుర్తుండిపోయే సంవత్సరం నాకు. It really has been very eventful. Personally and professionally I have seen it come across as a life time teacher.


నా శ్రేయోభిలాషులకి, హితులకీ, స్నేహితులకీ , ఆప్తులకీ , ఆత్మీయులకీ , ఇవేవీ కాని వారికీ ,ప్రత్యేకించి, నా మంచి మాత్రం కాకుండా ఇంకేదైనా కోరుకున్న పరిచయస్థులకీ  మనస్పూర్తిగా కృతజ్ఞతలు చెప్పుకోవాలి . If not for them, I would not know that I can be what I am today. పడిపోతే లేవాలని, లేచి తిరిగి పరిగెత్తాలనీ , దిశా , దారి , గమ్యం ఏదీ ఖచ్చితంగా తెలీకున్నా , వెళ్ళే దారి సరి చేసుకుంటూ, మనల్ని మనం నమ్ముకుంటూ పోతే అనుకోని మజిలీ అదే చేరువవుతుందని చిన్నప్పుడెప్పుడో తెలుసుకున్నాం , ఎన్నో పాఠాలు చదువుకున్నాం.  మనిషికే కాదు ఈ పాఠం అన్ని జీవరాసులకీ వర్తిస్తుంది. మరి మనిషి గొప్పతనం ఏంటి?? ... అది బహుశా జీవితాన్ని వెనక్కి తిరిగి చూసుకుని, ఏ దారి నడిచామో , ఏమి నేర్చుకున్నామో అది గుర్తుంచుకుని రాబోయే రోజులకి బాట వేసుకోవడంలో ఉందేమో. నడిచిన దారిలో మనకి తోడొచ్చిన  వాళ్ళకి , ప్రత్యేకించి దారికి అడ్డుతగిలిన వాళ్ళకీ , నడుస్తున్న దారిలో ముళ్ళు పరిచిన వాళ్ళకీ , నమ్మకం ముసుగులో వెన్ను పోటు పొడిచిన వాళ్ళకీ మనసారా కృతజ్ఞతలు అందించడంలో ఉందేమో.

Like I said, how would we know how to face the challenge if we do not know what kind of challenge it is. And hence, it makes perfect sense to be Thankful than be sad or angry. Having said this, I do not mean or  saying that when in such instances I was not shaken. Certainly I was, but, amazingly discovered the NEW ME. Or should I say the Very me in a new way :) I surely am very thankful to all those who gave me this opportunity to find the REAL ME.

Looking at it as an opportunity is not as easy as said, else every human would be a sage. But if we try we may succeed one in 3 to 4 times at least.

Kudos to all friends who have taken life's challenges as an opportunity to grow, to all friends who stood as mentors to others in crisis times and to all friends who can be compassionate and listen to someone even if you cannot do much about their situation.

And now it's December. December as most of us know is a Season of chills, snow, ice, freezing temperatures, hot chocolates, festivities, Christmas lights and Christmas cheer....but how can we forget this is the Season of Giving. So, this Season of Giving... I decided to be the giving hand, the loving heart, the compassionate friend. As a first step I give my Thanks to GOD for this life and Thanks to all who gave me such opportunities to grow as a person. Here I am giving my Thanks.

As the Season of Giving, this Season also transforms into Season of HOPE. And this reminds me of these lines from the song..."Season of Hope"..."Many hungry hearts are lost and cold ... behind the lights and the Christmas cheer people hide their fear...When God reached down and changed the world forever, we can reach out, we can believe in the power of love, we can all meet a need".

In this Season of Hope...I Hope to reach my goals and grow as a much better person. Sending my wish list to Santa via this blog... :) Happy December my friends. Here's wishing you all happiness and peace in life. :)

                  Check this out.... This blog in my Voice